Modelos intradramáticos de «respuesta del público» en la Hécuba de Eurípides
Resumen
Este estudio tiene como objetivo examinar la Hécuba de Eurípides desde una perspectiva interesante, centrándose en la «otra mitad» olvidada de la producción de la obra, es decir, la audiencia. Más concretamente, la investigación estudia los signos intradramáticos a través de los cuales Eurípides demuestra modelos adecuados para la reacción emocional y mental del público ante lo que sucede en el escenario.
Citas
ABRAHAMSON, E. L. (1952): «Euripides’ Tragedy of Hecuba», TAPhA 83: 120-129.
BARLOW, S. A. (2008): The Imagery of Euripides. A study in the dramatic use of pictorial language, 3rd ed., London.
BATTEZZATO, L. (2018): Euripides Hecuba, Cambridge.
BIEHL, W. (1997): Textkritik und Formanalyze zur euripideischen Hekabe, Heidelberg.
BRIAKOU, I. (2020): Όψεις Ενδοδραματικής Καθοδήγησης τωνΑντιδράσεων των Θεατών στην ‘Εκάβη’ του Ευριπίδη, Ιωάννινα [MA Thesis].
BURIAN, P. (2012): «Πώς ένας μύθος γίνεται μύθος της τραγωδίας: η διαμόρφωση της τραγικής πλοκής», in P. E. EASTERLING (ed.), Λ. Ροζη & Κ. ΒαΛαΚασ (transl.-eds. in Greek), Οδηγός για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Heraklion, 267-314.
COLLARD, C. (1990): «The Stasimon Euripides’ Hecuba 905-52», in M. GEERARD (ed.), Opes Atticae. Miscellanea Philologica et Historica Raymondo Bogaert et Hermanno Van Looy oblate, Hague, 85-97.
COLLARD, C. (1991): Euripides’ Hecuba with Introduction, Translation and Commentary, Warminster.
DE JONG, I. (1991): Narrative in Drama: The Art of Euripidean Messenger-Speech, Leiden.
DE JONG, I. (2004): A Narratological Commentary on the Odyssey, Cambridge.
DIGGLE, J. (1984a): Euripidis Fabulae, vol. 1, Oxford.
DIGGLE, J. (1984b): «Review: M.L. West: Greek Metre», CR 34: 66-71.
EASTERLING, P. E. (2012): «Μορφολογία και παράσταση», in P. E. EASTERLING (ed.), Λ. Ροζη &Κ.ΒαΛαΚασ (transl.-eds. in Greek),Οδηγός για την Αρχαία Ελληνική Τραγωδία, Heraklion, 225-66.
FLETCHER, J. (2012): «Law and Spectacle in Euripides’ Hecuba», in D. ROSENBLOOM & J. DAVIDSON (eds.), Greek Drama IV: texts, contexts, performance, Oxford, 225-43.
GASTI, E. (2009): Αισχύλου Αγαμέμνων. Ζητήματα εσωτερικής ποιητικής, Athens.
GASTI, E. (2017): «Ερμηνευτικά στερεότυπα στον Ευριπίδη: Τροπές και ανατροπές στις Βάκχες», Logeion 7: 216-245.
GENETTE, G. (1980): Narrative Discourse. An essay in Method, Ithaca, New York.
GREGORY, J. (1999): Euripides: Hecuba. Introduction, Text, and Commentary, Atlanta.
HALLIWELL, S. (2014): «Μαθαίνοντας μέσα από τον πόνο: οι αρχαίες αντιδράσεις στην τραγωδία», in J. GREGORY (ed.), Μ. ΚαΙσαΡ, Ό. ΜΠΕζανΤαΚου & Γ. ΦΙΛΙΠΠου (transl.), Δ. Ι. ΙαΚωΒ (ed.), Όψεις και θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Τραγωδίας. 31 εισαγωγικά δοκίμια, 3re ed., Athens, 548-75.
HOURMOUZIADES, N. (1998): Περί Χορού. Ο ρόλος του ομαδικού στοιχείου στο αρχαίο δράμα, Athens.
HOURMOUZIADES, N. (2010): Ο Χορός στο αρχαίο ελληνικό δράμα, Athens.
HOURMOUZIADES, N. (2011): Εὐριπίδου Ἑκάβη. Εισαγωγή-Μετάφραση-Σημειώσεις, Athens.
HUTCHINSON, G.O. (2017). «Repetition,range,and attention:TheIliad», in C.TSAGALIS & A. MARKANTONATOS (eds.), The Winnowing Oar – New Perspectives in Homeric Studies, Berlin, Boston, 145-170.
KLERIS, C. & BABINIOTIS, G. (1999): Γραμματική της Νέας Ελληνικής. Δομολειτουργική - Επικοινωνιακή, Athens.
LADA, I. (1994): «“Empathic understanding’’: emotion and cognition in classical dramatic audienceresponse», PCPhS 39: 94-140.
LADA-RICHARDS, I. (2002): «The subjectivity of Greek performance», in P. EASTERLING & E. HALL (eds.), Greek and Roman actors: aspects of ancient profession, Cambridge, New York, 395-418.
LADA-RICHARDS, I. (2008): «η ανταπόκριση των Θεατών στην αττική Τραγωδία των Κλασικών Χρόνων: συναίσθημα και στοχασμός, Ποικιλία και ομοιογένεια», in α. ΜαΡΚανΤωναΤοσ - Χ. ΤσαΓΓαΛησ (eds.), Αρχαία Ελληνική Τραγωδία. Θεωρία και Πράξη, Athens, 451-565.
LESKY, A. (2003): Η Τραγική Ποίηση των Αρχαίων Ελλήνων. Τόμος Β΄. Ο Ευριπίδης και το Τέλος του Είδους, (transl. N. HOURMOUZIADES), 3rd ed., Athens.
LEY, G. (1987): «The Date of Hecuba», Eranos 85: 136-37.
LUCAS, D. W. (1968): Aristotle, Poetics. Introduction, commentary and appendixes, Oxford.
MACURDY, G. H. (1966): The Chronology of the Extant Plays of Euripides, New York.
MARINIS, A. (2018): «Ὁ Χορὸς καὶ ἡ συλλογικότητα τῆς πόλεως στοὺς Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας», in α. αΛΤουΒα & Κ. ΔΙαΜανΤαΚου (ed.), Θέατρο και Δημοκρατία: Πρακτικά Έ Πανελλήνιου θεατρολογικού Συνεδρίου, Athens, 73-92.
MARSHALL, C. W. (1992): A Commentary on Euripides’ Hecuba 658-1295, Edinburgh [Ph.D. Diss.].
MARSHALL, C. W. (1994): «The Rule of Three Actors in Practice», T&P 15: 53-61.
MICHELINI, A. (1987): Euripides and the Tragic Tradition, Madison.
MITCHELL-BOYASK, R. (2006): Euripides Hecuba. Introduction, Translation and Commentary, Newburyport, MA.
MOSSMAN, J. (1995): Wild Justice. A study of Euripides’ Hecuba, Oxford.
PAGE, D. (1934): Actors’ Interpolations in Greek Tragedy, Oxford U. P., London.
RIMMON-KENAN, S. (2002): Narrative Fiction. Contemporary Poetics, London, New York.
SEGAL, C. (1993): Euripides and the Poetics of Sorrow. Art, gender, and commemoration in Alcestis, Hippolytus and Hecuba, Durham, N.C.
STANFORD, W. B. (1983): Greek Tragedy and the Emotions. An introductory Study, London, Boston.
STATHIS, E. (1973): Μετριασμός και επαύξηση του λόγου, Thessaloniki.
SYKOYTRIS, I. (1937): Αριστοτέλους Περί Ποιητικής, Athens.
SYNODINOU, K. (2005a): Ευριπίδης Ἑκάβη. Εισαγωγή, κείμενο, μετάφραση, τόμος α΄, Athens.
SYNODINOU, K. (2005b): Ευριπίδης Ἑκάβη. Σχόλια, τόμος Β΄, Athens.
SYROPOULOS, S. (2016): «Which audience does Euripides address? The reception of the poet in respect to the political intelligence of his audience», Electryone 4: 26-43.
VISVARDI, E. (2011): «Pity and panhellenic politics. Choral emotion in Euripides’ Hecuba and Trojan Women», in D. M. CARTER (ed.), Why Athens? A Reappraisal of Tragic Politics, Oxford, 269-91.
WILAMOWITZ-MOELLENDORFF, U. VON (1959): Euripides’ Herakles, II, 2nd ed, Berlin.
Los autores conservan los derechos de autor y garantizan a la revista el derecho de ser la primera publicación del trabajo al igual que licenciarlo bajo una Creative Commons Attribution License que permite a otros compartir el trabajo con un reconocimiento de la autoría del trabajo y la publicación inicial en esta revista.
Los autores pueden establecer por separado acuerdos adicionales para la distribución no exclusiva de la versión de la obra publicada en la revista (por ejemplo, situarlo en un repositorio institucional o publicarlo en un libro), con un reconocimiento de su publicación inicial en esta revista.